Een gesprek met een vroegere bewoonster van ons huis

Via de buurman had ik het adres gekregen van de dochter van de mensen van wie zij het huis gekocht hadden. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en heb er aangebeld.

Toen ik vertelde waar ik woonde, zei ze direct: mijn ouderlijk huis!

Ik vertelde dat ik de geschiedenis van het huis aan het uitzoeken ben, en dat ik het leuk zou vinden als ze eens op bezoek zou komen. En vanmiddag is ze, samen met haar man, bij ons geweest.

Het huis is enorm veranderd sinds haar ouders weg gegaan zijn. Ze herkende wel het een en ander, maar andere zaken waren weer zo veranderd dat ze niet kon terug halen hoe het er toen uit zag.

Terwijl we aan de thee zaten, bleef ze om zich heen kijken, en merkte op dat het heel vreemd was om in de woonkamer te zitten, dezelfde woonkamer, maar toch ook heel anders.

Ze had ook foto’s meegenomen. Ik mag ze inscannen en gebruiken voor het boekje wat ik hoop te gaan maken over ons huis. Had ik dat al eerder genoemd?

Ze vertelde dat de verhuurde woning vroeger nummer 60 was. En dat toen zij erin kwamen de deur nog in de voorgevel zat, dat er een kapsalon en kleermaker hadden gezeten.

Er is een foto waarop de oude zijgevel van nummer 60 te zien is. Het terugzetten van die zijgevel is al vrij vroeg gebeurd, net als het verplaatsen van de voordeur naar de zijkant van het voorhuis.

Ze is nog steeds bevriend met een vroeger buurmeisje, die toen dus op nummer 60 woonde. Ik heb haar uitgenodigd de vriendin uit te nodigen om ook eens te komen.

Dit bericht is geplaatst in Historie huis. Bookmark de permalink.