Vandaag hebben we ons bezig gehouden met de nieuwe zijdeur van de kruidenwerkplaats.
Ik had deze week deurkozijnen gehaald, dus we konden zo aan de slag.
We hebben de stenen die onder de oude drempel lagen, ook nog weg gehaald. En toen de drempel terug geplaatst. Nu is er vrijwel geen hoogteverschil meer tussen binnen en buiten. Bovenop de drempel kwam vervolgens het deurkozijn.
Toen moest het slot in de deur. En dat was nogal een gedoe. Het is nl een erg smal stuk hout waar het in moet. Luc raakte het glas al in zijn poging om het gat dieper te maken. Dieper ging dus niet, en dat was niet diep genoeg voor het slot dat we in gedachten hadden. Nog weer kijken naar andere sloten, en de overbuurman gevraagd of hij toevallig nog wat had liggen. Nee, helaas. Dus, dachten we, dan moeten we maar naar de winkel. Terwijl ik de schuttingdeur op slot wil doen, bedenk ik de dat we nog net zo’n slot hebben liggen (als in de schuttingdeur). Die lag dus niet bij de andere sloten, maar we hadden hem snel gevonden. Deze was smal genoeg!
Het gat moest nog wel wat groter, en de gaten voor de klink en het slot moesten aangepast. Maar het is allemaal gelukt.
Toen de deur in het kozijn gehangen. De deur was te breed voor het kozijn. Oh ja: scharnieren verzinken in het kozijn. Deur weer opgehangen. De deur wou nog steeds niet dicht! Het kozijn was een beetje krom gaan staan. Onderaan was er nl wel ruimte, en helemaal bovenaan ook, maar daar tussenin niet. De oplossing was om de schroeven bovenin deze kant van het kozijn los te maken (een kleine schroefmachine paste nét), de staander een klein stukje naar buiten, en toen de schroeven er weer in.
Nadat de gaten voor het schoot en het slot gemaakt waren, hebben we met lariks hout de smalle open stukken naast en boven de deur dichtgezet. Toen was het half zes, en vonden we het genoeg. De binnenkant moet nog afgewerkt, en er moet natuurlijk nog meer geverfd worden. Misschien gaan we morgen verder, maar misschien ook niet. Morgen heb ik wel kuikennieuws. 🙂
