Gisteren was Luc aan het grasmaaien, en het viel hem op dat de omvormer van de zonnepanelen heel stil was, terwijl de zon volop scheen. Normaal gesproken draait de ventilator in de omvormer dan heel hard. Een blik naar boven gaf de verklaring: de kers zette de zonnepanelen in de schaduw….
Dat kunnen we niet hebben natuurlijk. En aangezien de kers toch gesloopt zou, hebben we dat vandaag maar gedaan. Luc was vroeg vrij, dus dat kwam mooi uit.
Alleen het onderste gedeelte van de stam staat nog, met een wel heel grappig effect:
Zo lijkt het net of de roos een héle dikke stam heeft 😀
Gisteren was het ook een mooie dag, en heeft Luc weer wat kozijnen en de buitendeur geschilderd.
De voorkant van het huis is nu klaar. En die haveloze buitendeur ziet er nu al stukken beter uit!
Nu ik dan toch in omgekeerd chronologische volgorde aan het schrijven ben: vrijdag haalde ik een pompoen uit de kelder. Donna kwam kijken, en ik aaide haar even, terwijl ik op de onderste trede van het keldertrapje stond… En toen stond ik ineens, met een klap, weer op de keldervloer! Het trapje bleek een beetje verrot te zijn. In de hoop dat de andere treden het nog één keer zouden houden, stapte ik voorzichtig op de volgende trede. Op het moment dat ik mijn gewicht er op zette, klapte ook die er uit.
Toen heb ik de trap maar los gehaald en op de grond gelegd. En mezelf uit de kelder gehezen. Daar heb ik nu nog wat spierpijn van. En twee blauwe plekken op mijn scheenbenen van die eerste klap. Ach nou ja, dat gaat allemaal wel weer over.
Maar er is nu wel een klus bij onze al heel lange kluslijst gekomen: een keldertrapje maken!
Zo blijven we bezig, wat ook wel weer leuk is, want dan hoeven we ons niet te vervelen. 🙂
Dat ziet er goed uit! Vooral de deur is mooi geworden.
Met je benen weer goed Anke?
Dank je wel. 🙂
Ik voel m’n benen niet, alleen m’n schouders nog wat.
Het zal nog heel lang duren voor jullie iets van verveling zullen voelen!!!
Dat hoop ik wel. 🙂